Sebepsiz Üzgün Olmak Gereksiz!!

   Bilmiyorum neden içime bir hüzün doldu. Neye niçin hüzünlendiğimi bile bilmeden uzaklara baktım. Oysa bugün için bir sürü planlarım vardı. İlk defa tenis kursuna gidecektim ama yoğunluktan tamamen aklımdan çıkmış. Sonra deniz kıyısına gitmeyi, alış veriş yapmayı, blogla ilgilenmeyi düşünmüştüm hafta boyunca. Hatta şimdi hatırladım arkadaşıma kargo göndermem gerekiyordu, bak bunu da unutmuşum. :( Ama   her nasılsa hüzünlü olmayı unutmuyorum. Son zamanlardaki ruh halim hep böyle. Hava da günlük güneşlik oysa. Evin kasvetli havasından mıdır nedir bilemiyorum. 

   Bu moddan kurtulmak için yazıyorum. Yazım bitince de  kendimi dışarıya atıp; basketbol oynayacağım. Neşem yerine gelir o zaman kesin. 
Tabii ki çok iyi basketbol oynamıyorum, hatta hiç oynayamıyorum desek yeridir. Hayatımın hiçbir döneminde bir basket takımında yer almadım. Ama izlemeyi çok severim ve uzun zamandır da NBA'yi takip ediyorum. Genelde onları izleyince moralim düzelir. Fotoğraftaki Paul Pierce (34) ve Ray Allen (20) gibi gülerek eve dönerim.

 

   Genelde başarılı kişilerden beslenen birisiyimdir. Başkalarının başarılarını sanki kendimi başarısıymış gibi çok rahat ballandıra ballandıra anlatırım. Takım tutmayı sevmem bu yüzden.(ama favorilerim vardır tabi -Boston Celtics -) Kim zaferi elde ettiyse ben onun tarafındanımdır. Bir nevi şakşakçılık durumu :) (ama sadece sporda ). Sporun hemen hemen tüm dallarını severim; belki de hiçbirine yeteneğim olmadığından  kim bilir! Zaman buldukça da burada spor dallarından bahsetmek istiyorum. Şimdi oyun zamanı...   (Alt resimdeki: LeBron James)

                         

                                 

Not: Şimdilerde cümlelerimde pek anlam yok; aklıma ne geldiyse yazıyorum. İleri de düzelecektir eminim.